RKTSV JO12-1 (M) – RVU JO12-1 9 – 1
Gisteren (maandag 1 december) stond voor ons de inhaalwedstrijd tegen RVU uit Meerssen, ‘de ongeslagen nummer 1 uit de competitie’ op het programma.
We misten 2 van de 11 spelers (ziekte en blessure) waardoor we de wedstrijd met slechts 1 wisselspeler begonnen. Het beloofde een intensieve pot te worden.
Tijdens de voorbespreking hebben we kort doorgenomen waar we al maanden op trainen en waarom dat zo belangrijk is. Ook dat we vertrouwen hebben in iedereen mits iedereen keihard werkt en gefocust blijft. Vechtlust en positiespel is ‘the key’.
Zoals vaker blijkt is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan, echter houden we het vertrouwen erin dat die vechtlust er komt en het direct zichtbaar wordt in het spel.
We starten met Guus in de goal, de dames Janayah en Benthe als backs en Teo centraal achterin. Het middenveld wordt bezet door Hakam en Fedde en voorin staan Sven en Jesse. Mex begint gezellig bij ons als assistent trainer, net als Enzo die ondanks zijn blessure het team kwam steunen.
Direct vanaf de aftrap zagen we dat het team goed druk zet en de tegenstander niet liet voetballen. Alle linies stonden goed en zijn continu met elkaar aan het communiceren en namen elkaars posities over waar nodig.
Het duurde dan ook niet lang, een aanval via rechts kwam bij Hakam terecht die de bal naar Fedde speelde die hem in een keer in de kruising krulde. De ontlading was groot en de motivatie steeg.
Niet veel later scoorde Jesse uit wederom een flitsende aanval de 2-0. Dit was de eerste van 3 goals die Jesse scoorde en daarmee zijn eerste hattrick in dienst van RKTSV scoorde.
Vanaf dat moment werd de wedstrijd onrustig, 2 van de RVU spelers gingen duidelijk niet voor de fairplay beker en we kregen onze handen vol om de hoofdjes van ons team koel te houden en verstandige keuzes te laten maken. Belangrijk om niet mee te gaan in die onzin en de focus te bewaren op het voetballen. Dit was een lastige opgave want het provoceren was bij iedereen voelbaar, ook bij de supporters van de tegenpartij die het ook niet fijn vonden.
De eerste escalatie was een zware tackel op de enkel de van Sven die tijdelijk het veld moest verlaten. Benthe schoof door naar de positie van Sven en Mex ging op zijn vertrouwde plek spelen. Een vrije trap volgde. Fedde ging achter de bal staan en vanuit alle kanten hoorde en voelde je dat men wou dat die bal in een keer op de kist geschoten werd. De vrije trap werd genomen en krulde over alles in iedereen heen precies in de kruising. De goal was mooi maar het teamgevoel wat daarbij loskwam was nog mooier, het team voelde dat deze vrije trap voor Sven was. Dit maakte team nog strijdlustiger. Kort voor rust wordt de 4-0 gemaakt en dat tevens de ruststand.
In de rust hebben we team het team op scherp gezet dat we er nog niet zijn, de 2de helft is net zo belangrijk als de eerste. We moeten nu doorzetten en volle bak blijven gaan. Inkakken is geen optie.
RVU begint iets feller aan de 2de helft waardoor direct na rust de 4-1 viel. Dat was absoluut niet nodig en zonde. Ondanks deze kleine tegenslag hoorde je onderling “jongens niets aan de hand, hou je hoofd omhoog”, “come on we gaan gewoon door”, “kan gebeuren, we kunnen dit”. Super om de positieve coaching onder elkaar te horen, niemand die elkaar de schuld geeft maar het als team meteen weer oppakken. Door deze teamgeest valt redelijk snel de 5-1 en dan zie je dat het gelopen is. RVU gelooft er niet meer in en wij gingen nog een tandje harder waardoor we uiteindelijk winnen met 9-1. Voor de mensen die eroverheen gelezen hebben, 9-1!! Zo’n 5 minuten voor tijd waren het wederom dezelfde 2 spelers die bij een hoekschop begonnen te treiteren, te duwen, etc waardoor het voor de 2de keer escaleerde. Compliment aan onze spelers dat ze allemaal direct erbij gingen staan om er voor elkaar te zijn. Heel verstandig, niet slaan, niet duwen maar collectief bij elkaar om iedereen te beschermen. Trots op iedereen!
De doelpuntenmakers waren: Jesse 3x, Benthe 2x, Fedde 2x, Sven 1x en Hakam 1x. De assistkoning van de avond was Sven. De verdediging stond als een blauwe muur en onze keeper had met zijn uittrappen vaker onze voorhoede goed in positie gebracht.
Iedereen weer bedankt voor de support, de scheidsrechter (speler van de JO17-1) bedankt als ook de trainers van de tegenstander die uiteindelijk zelf hun speler eruit hebben gehaald. Ook complimenten aan de ouders van de tegenstanders die hun spelers erop aanspraken dat ze moeten stoppen met steeds te provoceren.
Ralf Mulders