Wedstrijdverslag: Sittard JO10-1 – RKTSV JO10-1 4 – 3
Dames en heren, het was vroeg. Nee… heel vroeg. Terwijl de meeste mensen nog lagen te dromen van een warme croissant en een zacht dekbed, stapten de mannen van RKTSV JO10-1 al in de auto. Half acht op pad richting Sittard, waar ze om kwart voor negen klaar moesten staan voor de strijd. En waar ze werden ontvangen? In een container zonder douches. Jawel. Geen warmte, geen luxe – alleen beton, kou en karakter.
Op scherp getraind – maar een zware dobber voor de aftrap
RKTSV had deze week als beesten getraind. Op het scherp van de snede, met focus, intensiteit en volle bak inzet. Zó scherp, dat Jomar “Jomario” Mathieu zelfs in een fel duel geblesseerd raakte. En laat dat nou net de sterspeler zijn. De strateeg op het middenveld. De motor van het team.
Zijn afwezigheid voelde als een tik. Maar de jongens van RKTSV besloten unaniem:
“Vandaag spelen we voor Jomar.”
Sterk begin, voorsprong… maar geen beloning
Vanaf het eerste fluitsignaal ging RKTSV goed uit de startblokken. Strakke passing, goed positiespel, focus. En terecht: 1-0 voorsprong voor de uitploeg. De blauw-witten uit Kerkrade lieten zien hoe je in de ochtend moet beginnen – met vuur in het hart en grip op de bal.
Maar waar ze hadden kunnen doorpakken… bleef de tweede treffer uit.
Na de eerste wissels verloor RKTSV wat controle en kwam Sittard feller – en onsportiever – in het duel. RKTSV, altijd op zoek naar de bal, de combinatie, het zuivere voetbal… had het moeilijk met die rauwere speelstijl.
En dan… drie doelpunten tegen. Drie keer discutabel. Harde duels, twijfelachtige beslissingen, en momenten waarop je denkt: “Mag dit eigenlijk allemaal?”
Met een 3-1 achterstand gingen de jongens de rust in.
Na rust: strijdlust, creativiteit en… pech
In de rust werd het hoofd geheven, de mouwen opgestroopt. Dit was nog niet gespeeld. En eerlijk is eerlijk: RKTSV begon beter te voetballen. Beter combinatiespel, meer druk naar voren.
Adam Benyahia was op het middenveld de regisseur, zocht vaak de juiste oplossing en speelde slimme steekballen tussen de linies door. Alleen zaten de details tegen: de passes waren nét te hard, waardoor Skye, Naud en Senn Duijsens moeite hadden om ze goed aan te nemen.
Toch brak Senn Duijsens nog knap door, alleen op de keeper af… en werd van achteren gevloerd. De hele zijlijn dacht: penalty!, maar de scheids wees resoluut naar buiten de zestien. Vrije trap in plaats van de strafschop.
Als hij was gaan liggen in de zestien… had RKTSV gelijk kunnen maken. En eerlijk: dan waren ze er waarschijnlijk ook overheen gegaan.
De beslissing: ongelukkige 4-3, maar een heldere les
Toen kwam dat moment. Een ongelukkige verdedigende actie, en de 4-3 voor Sittard viel. Zuur. Want RKTSV had zich net terug geknokt.
En juist dit zijn die wedstrijden waarin je een Jomar nodig hebt – die in minuut 49 nog even met een panna, stift of beuk de wedstrijd naar zich toe trekt. Maar vandaag moesten ze het zonder hun dirigent doen.
Desondanks was het geen slechte wedstrijd van RKTSV. Integendeel. Het was wat rommelig, wat ongelukkig, maar met veel inzet en momenten van klasse.
De balans: verdediging solide, aanval vol strijdlust
Verdedigend stond het gewoon goed:
• Tahir was weer onverzettelijk en haalde veel gevaar weg.
• Sam Reijnen speelde ijzersterk en ruimde iedere keer op alsof hij een bladblazer in z’n schoenen had.
• Levi Hendriks schakelde zijn mannetje steeds kundig uit.
• En zelfs Milan Couvee kwam meerdere keren opgestoomd vanaf achteruit en haalde hard uit.
Vanuit Levi, Sam en Milan werd regelmatig op doel geschoten – maar de keeper van Sittard stond elke keer in de weg. Alles werd gepareerd, gestompt of per ongeluk met z’n knie gered. Frustrerend? Zeker.
Keeper Vin “Super De Lux” Lux speelde vandaag een prima wedstrijd. Hij kon vrij weinig doen aan de tegendoelpunten, die vaak uit lastige of ongelukkige situaties ontstonden. Waar nodig stond hij er, en belangrijker nog: hij voetbalde goed mee, met slimme passes en rust aan de bal. Het was zo’n wedstrijd waarin je als keeper weinig te doen krijgt, maar waarin je wél constant scherp móét zijn. En dat was Vin – zoals we hem kennen.
Voorin werkte Naud hard, stoorde goed en zette druk.
Skye draaide meters, ging de duels aan, werkte zich het snot voor de ogen – maar het geluk was niet aan zijn zijde.
Senn Duijsens knokte zich in scoringspositie, werd neergehaald, en had pech dat de scheids niet meewerkte.
En dan Senn Duijsens: altijd scherp, altijd op de loer. En dat betaalde zich uit. Twee doelpunten dankzij pure oplettendheid. Snel reageren, op de juiste plek zijn, en toeslaan. Echte spitsengoals. Echte teamspeler.
Trainerspuzzel: keuzes, twijfels en luxeproblemen
En ja, dan is daar nog die wekelijkse puzzel voor de trainers.
Kies je voor het venijnige storen van Naud, of toch voor de sluwheid van Skye, die met een slimme voetbeweging ineens voor het doel kan staan?
Laat je Levi achterin de boel neerzetten, of vertrouw je op de snelheid van Tahir in de omschakeling?
Laat je een pegel vertrekken vanaf de voet van Milan, of is het vandaag Sam die met zijn rechter alles op de korrel neemt?
Zoveel kwaliteit, zoveel keuzes. Geen makkelijk werk, dat coachen – maar met zo’n ploeg? Altijd een plezier.
“Complimenten, heren – want dit was karakter met een hoofdletter K”
RKTSV JO10-1 is een ploeg met energie, die samenwerkt, strijdt en groeit.
Ze verliezen nipt, maar voetballen met overtuiging. Ze hebben veerkracht, plezier en een plan. En dat is veel belangrijker dan één uitslag.
Ze verdienen meer dan een compliment.
Ze verdienen een diepe buiging. Voor hun instelling, hun sportiviteit en hun honger om beter te worden.
Volgende week? Nieuwe ronde. Nieuwe kans. Nieuwe douches (hopelijk).
En dan, dames en heren… dan komt die overwinning vanzelf. Want dit team? Dat zit goed in elkaar.
Maurice Essers